ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ പ്രണയത്തെ തേടിയിരുന്നു ..
പക്ഷെ, പ്രണയം പലരുടെയും രൂപത്തില്‍ വിരഹത്തിലേക്ക് ഓടി മറഞ്ഞു....
എന്റെ ഹൃദയത്തിലെ ചാറ്റല്‍മഴ നിലച്ചിരുന്നില്ല.....
ഋതുഭേതങ്ങള്‍ മാറിയതറിയാതെ ഞാന്‍ തപസ്സിരുന്നു...
മോഹം എന്നെ വിശപ്പും ദാഹവുമറിയിച്ചില്ല;
മനസ്സ് എന്റെ പ്രായത്തേയും...
പക്ഷെ, നിനച്ചിരിക്കാതെ അകലെയെങ്ങോ നിന്ന്
പൊട്ടിയൊലിച്ച് വന്ന മലവെള്ളത്തില്‍
എന്റെ വികാരങ്ങളെല്ലാം ഒലിച്ചുപോയി...
കൂടെ ഞാനുമൊലിച്ചു പോയി.... മരണം....
മരണം എന്നെ മെരുക്കുന്നതിനിടക്ക് കുത്തൊഴുക്കില്‍ എന്നെ
സ്വപ്നം കണ്ടുറങ്ങിയ ചോര ചിനച്ചൊരു ഹൃദയം എന്റെ കയ്യില്‍ തടഞ്ഞു....
ഞാനതു തിരിച്ചറിഞ്ഞ നിമിഷം മരണമെന്നെ ഓര്‍മ്മയാക്കി മാറ്റി....
ഇല്ല പെരിയാറേ... നിന്നെയെനിക്ക് മറക്കാനാവില്ല...
നിന്നില്‍ മനുഷ്യന്‍ തടഞ്ഞു വെച്ച സ്നേഹജലം,
എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ തച്ചുടച്ചു....
എന്റെ സ്നേഹത്തെ പിരിച്ചു..
ഞങ്ങളെ പിരിച്ചു...
നിന്നെ ഞങ്ങളില്‍ ക്രൂരയാക്കി....
എനിക്കിനിയും ജീവിക്കണമെന്നൊരു വിഫലമാമാശ ഈ ആത്മാവ് ഇനിയാരോട് പറയും...?
No comments:
Post a Comment